Zapraszam wszystkich w imieniu słuchacza radio.chrzescijanin.pl na cykl wykładów "Okultyzm w natarciu". Administrator serwisu gwarantuje, że wykłady będą gloszone przez człowieka, ktory wiele w tej materii doświadczył i będą miały charakter bardzo praktyczny.
Sam nie mogę się doczekać :)
29 grudnia jeszcze starego 2006 roku przyjałem chrzest przez zanurzenie tym samym stając się nowym czlownkiem Kościoła Chrześcijan Baptystów w Gnieźnie. Cudowne wydarzenie duchowe - dziękuję Bogu, że mogłem doświadczyć tej łaski. Dostałem od zboru fragment z Przypowieści Salomona (2:1-5):
Synu mój! Jeżeli przyjmiesz moje słowa i zachowasz dla siebie moje wskazania, Nadstawiając ucha na mądrość i zwracając serce do rozumu, Jeżeli szukać jej będziesz jak srebra i poszukiwać jej jak skarbów ukrytych, wtedy zrozumiesz bojaźń Pana i uzyskasz poznanie Boga;świetny fragment - naprawde trafiony. Wiele razy zastanawiałem się jak patrzeć na temat "bojaźni Pana" - w Starym Testamencie co krok czytam, że Bóg błogosławi tym, którzy się Go boją. Wcześniej nie bardzo wiedziałem jak to rozumieć. Wiedziałem, że nie chodzi tutaj o lęk, ale raczej o wypełnianie zakonu. Sprawe zaniechałem - jak widać Bóg nie i dziękuję Mu za to!
Josh McDowell - pracownik ruchu Campus Crusade for Christ, zarejestrowanego w Polsce jako Ruch Nowego Życia.
Naukowiec (dr psychologii, prawa i teologii) oraz szanowany autorytet, zajmujący się tematyką rodzinną, problemami wychowania młodzieży i teologią - w maju 2001 na konferencji pt. "Wychowanie do miłości", zorganizowanej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, przemawiał do grupy ponad 1500 osób ze środowiska oświatowego.
Człowiek, który od wielu lat prowadzi wykłady, poparte własnymi, obszernymi badaniami socjologicznymi.
Wykładowca uniwersytecki, przemawiał w ponad 84 krajach do ponad 7 milionów ludzi.
Autor ponad 70 książek z dziedziny poradnictwa rodzinnego, wychowania i apologetyki chrześcijańskiej.
Josh McDowell przyjeżdża do Polski w grudniu 2006 w ramach
kampanii „Fundamenty wiary”. Celem tej kampanii jest wskazanie jak
ważny jest udział rodziców w wychowywaniu nowego pokolenia i jak
wielkie znaczenie ma wiara młodych ludzi.
12 grudnia o godzinie 18.00 odbędzie się spotkanie z rodzicami, na którym Josh podzieli sie swoimi
doświadczeniami ojca czwórki dzieci w tym jak budować
więzi z dziećmi i wskaże na praktyczne sposoby dzielenia się
swoją wiara w rodzinie.
13 grudnia o godzinie 19.00 odbedzie się spotkanie z młodzieżą, połączone z koncertem MAGDY ANIOŁ i FULL
POWER SPIRIT na którym Josh w atrakcyjny i zrozumiały dla
młodych ludzi sposób wskaże na osobe Chrystusa, który jest
rzeczywisty i może przemienic życie młodych ludzi.
Wstep na spotkania w Spodku bedzie bezpłatny. Bedzie
można nabyc tam książki wydane w związku z tą kampanią przez
Ksiegarnią św. Jacka w Katowicach. Już teraz pierwsza ksiaka z tej
serii pt. „Fundamenty wiary” jest do nabycia w ksiegarniach i na
www.ksj.pl.
więcej informacji tutaj (PDF)
Napisałem sobie tytuł notki "Szkolenie CPP" i co? i jajco :D i naturalnie rozwinę ten tajemniczy skrót "CPP". Wbrew domysłom owy skrót nie ma nic wspólnego ani z CCCP ani z CCC, PC...
CCP to Centrum Przeciwdziałania Psychomanipulacji (link). Jest to najkrócej mówiąc ośrodek zwalczający sekty. Jak możemy przeczytać na jednej z podstron, CCP pragnie nam służyć poprzez:
W zasadzie świadectwo każdego nowonarodzonego w Chrystusie Polaka mogłoby się zacząć od słów: „Byłem niedzielnym katolikiem.." i ja niestety też tak zacznę, a więc... Byłem niedzielnym katolikiem – ba! nawet powiem więcej – chodziłem do spowiedzi „regulaminowo" i miałem się za człowieka wierzącego, byłem ochrzczony, po sakramencie Komunii Świętej, po Bierzmowaniu, chodziłem na katechezy.. To niepojęte, w jakim zakłamaniu żyłem. Człowiek wierzący nawet nie antyklerykalny – zawsze starałem się bronić przedstawicieli mojej religii, tłumacząc, że to tylko ludzie, jednak w gruncie rzeczy miałemich głęboko.. w nosie ;) Kim był dla mnie Bóg? W zasadzie nie wiem.. myślę, że jakimś Zeusem, mieszkańcem góry Olimp, który od czasu do czasu ciśnie w nas piorunem, żeby pokazać, jaki jest ważny – nie było to jednak dla mnie czymś specjalnie istotnym. Wchodząc do kościoła pierwsze, co robiłem to sprawdzałem czy mam zegarek, – jeżeli miałem, to przez ok. 45 min gapiłem się na mozolny ruch wskazówki, w przeciwnym wypadku musiałem sobie znaleźć inny obiekt zainteresowania. To był całkiem niezły układ – ja traciłem tylko te 45 min tygodniowo, a moi rodzice byli zadowoleni. Właśnie tak wyglądała moja relacja z Bogiem, albo po prostu jej nie było – mało tego! Wydawało mi się, że wiodąc taki żywot zasłużę sobie na.. (no nie bądźmywymagający..) na czyściec (dopiero później dowiedziałem się, że nie ma czegoś takiego.. przynajmniej w Biblii). Przecież nie kradnę, nie zabijam, nie gwałcę! Jestem hm.. Dobry? Bóg się zlituję :D Można powiedzieć, że rodzice nigdy nie mieli ze mną problemów – nie byłem typem imprezowicza, nie piłem, nie paliłem – jakoś mnie to nie pociągało. Więc jak? Ja piszę problemów nawróceniu? Nawróceniu, z czego?
Pewnego dnia, na 14 urodziny dostałem od wujka książkę – „Harry Potter"(z góry mówię, że HP sam w sobie nie jest specjalnie zły;)) Harry sprowadził mnie na złą drogę – hehe.. Jasne! A no tak:] Szybko przeczytałem I, II czy III część.. Moja fantazja uruchomiła niebezpieczną cechę osobowości – ciekawość :] Poprzez strony o Harry Potterze trafiłem na opis samokontroli umysłu metodą Jose Silvy. Polegało to na programowaniu swojej osobowości – technika ta niosła ze sobą wiele plusów – od budzenia się o wybranej godzinie bez budzika, poprzez urzeczywistniania wymyślonych sytuacji do rozwijania zdolności parapsychologicznych. Byłem zafascynowany tym światem, przeczytałem wszystkie możliwe publikacje, jakie tylko miałem pod ręką na temat owej metody – byłem głodny wiedzy. Pewnego dnia w jakimś opracowaniu trafiłem na informacje, o tym, że rzekomo Pan Silva bazuje swoją metodę na praktyce medytacji buddyjskiej. Jako, iż zawsze byłem zafascynowany kulturą wschodu (z racji mojej pasji - karate) szybko przerzuciłem się z metody, Silvy na buddyzm:] I w tym momencie można by powiedzieć, że zacząłem prowadzić podwójne życie – w niedziele wielki chrześcijanin, w pozostałe dni buddysta „na całego". Starałem się medytować codziennie – medytacja odprężała mnie, czułem wewnętrzne wyciszenie, oświecenie, nie zależało mi już na tym, co myślą inni. Zaczynałem i kończyłem dzień rozmową z moim wyższym JA, z moją nadświadomością. Dążyłem do tego, aby nie czuć już nic, nie odczuwać żadnych uczuć – nienawiści, złości, radości, podniecenia, ciekawości. Interesowała mnie tylko wieczna błogość – poczucie jedności z wszechświatem, poczucie Nirwany. Gdy zaczynałem medytować nie liczyło się już nic, rodzina, przyjaciele, zainteresowania, nie wspominając o Bogu. Najchętniej zasnąłbym w takiej pozycji, snem wiecznym. Wiele razy marzyłem o medytacji na zielonej polanie, na, której nie widać samochodów, budynków…ludzi – nie widać nić. Jestem tylko ja, ja jako ja, ja jako część wielkiej całości, ja jako bóg sam w sobie, ja samowystarczalny, ja osobisty, ja wyższy, ja nieśmiertelny. Wydawało mi się, że jestem jakiś oświecony, że rozwijam się duchowo.. duchowo – bo na pewno nie towarzysko! Moje kontakty z innymi ograniczały się może do koleżeństwa, starałem się nie mówić o moich wewnętrznych przeżyciach. Może osoby z mojego otoczenia nic nie zauważyły.. ale to tylko dowód na to ze mnie nie znały. Praktyka buddyjska sprawiła, że stałem się egoistą patrzącym na innych z góry, (co jest ciekawe przy moim niskim wzroście..).Do dzisiaj widzę jak bardzo odcisnęło mi się to na psychice.. Cichy, zamknięty, wstydliwy, zakompleksiony wszystkich jednocześnie mający wszystkich gdzieś, ciągle zamyślony, roztargniony, pesymistyczny, krytycznie nastawiony do innych – to właśnie cechy mojej ówczesnej osobowości. Zacząłem spędzać coraz więcej czasu na poznawaniu ideologii buddyjskiej, szukając wciąż nowych doznań. Pewnego dnia trafiłem na zjawisko zwane LD (Lucid Dreams = Świadome Sny), następnie na OOBE (Out Of Body Experience = doświadczenia poza ciałem). Zacząłem stymulować czakry (ośrodki energetyczne w [powiedzmy] człowieku, pomagające np osiągnąć OOBE) – powiem szczerze… nie polecam. Do dzisiaj sam nie wiem, czy udało mi się je zamknąć ;-) Wierzę, że jest dobrze. Stymulacja czakr obudziła we mnie zdolności parapsychologiczne. Po wielu próbach nareszcie zaczęła działać telekineza, pamiętam, że straciłem nie jedną noc nad ćwiczeniem swoich „mocy" (pozornie swoich). Nie twierdzę, że byłem wymiataczem;) (i dobrze:]), ale chciałbym zaznaczyć, że takie zdolności to nic nadzwyczajnego. Pewnego dnia obudziłem się ze strasznym dołem.. nie potrafiłem sobie odpowiedzieć na pytania: „po co tu jestem?", „w co wierzę?", „czy cokolwiek ma sens?", „kto pociąga za sznurki mojego życia..". Tak jak podczas medytacji wyrzekałem się uczuć, tak wtedy wszystkie w jednym momencie powróciły do mnie, żeby rozsadzić mnie od środka. Czułem się okropnie. Jedyne, co wtedy chciałem to zasnąć i nigdy się już nie obudzić. Byłem zły na rodziców, że mnie tu przysłali, – po co?? Dobry moment na zakończenie mojej wędrówki w świecie „duchowego-autozniszczenia", jednak nie.. wciąż siedziała w mojej głowie jeszcze jedna myśl, która skakała mi po umyśle z głośnym echem - magia.. magia.. Zacząłem czytać i praktykować – można powiedzieć, że już klamka zapadła, że już po mnie. Wkopałem się w największe bagno i to na własne życzenie. To jest to, do czego może doprowadzić głupia, ludzka ciekawość.
Na szczęście – a w zasadzie dzięki Bogu – pojawił się moim życiu ktoś, kto z nadzwyczajną cierpliwością, pasją, miłością, z niespotykanym mi do tej pory pokojem ducha zaczął mi głosić ewangelie. W zasadzie na początku bardziej interesowała mnie osobowość mojego nowego znajomego – był taki.. radosny, zadowolony z życia! Wcześniej powiedziałbym – oświecony – czuło się od niego coś „hipnotyzującego". Jeszcze nikt mi nigdy wcześniej nie mówił z taką zawziętością i otwartością, w taki klarowny sposób o Bogu, o Jezusie, który przecież był mi niby znany, – ale nie od tej strony! Mój nowy znajomy opowiedział mi o Bogu żywym, który kocha mnie osobiście, o Bogu cudów i znaków! Z początku myślałem, że mój kolega to może jakiś świr, że może należy do jakiejś sekty, albo jest wyjątkowym mistykiem... hmm. Jednak te wszystkie pytania były niejako z tyłu, bo moje serce było głodne ewangelii i chciało słuchać o Jezusie. Pewnego dnia przyszedłem na spotkanie katolickiej Odnowy w Duchu Św. Nie miałem pojęcia co to, po co i jak, ale chciałem słuchać o Bogu. Na tym spotkaniu usłyszałem pierwszy raz w życiu słowa Biblii, które przeszyły mnie na wylot:
A więc to tak? Czy to możliwe? Czy można być już zbawionym na Ziemi? Dlaczego się tego n ie głosi z ambony? Dlaczego prawdziwą ewangelię zwiastuje się tylko zainteresowanym? Nie wiedziałem co powiedzieć, nie wiedziałem nawet czy to prawda.. wiele razy słyszałem w teksty typu "zrób to a twoje życie się zmieni! kup nasz produkt a już nigdy nie będziesz się źle czuł! lekarstwo na wszystko", byłem już trochę zmęczony tym wszystkim, ale pomyślałem sobie, że jeżeli to jest Prawda.. jeżeli Bóg prawdziwie ma moc zmienić moje życie to dlaczego by nie zaryzykować. Postawiłem wszystko na jedną karte.. va banque.. oddałem życie Jezusowi, powiedziałem – „Jezu! Tylko Ty jesteś moim Panem i Zbawicielem! Tobie oddaje moją kierownicę życia, – jeżeli istniejesz to pokaż mi to! Chcę Cię doświadczać! Mam już dosyć mojego życia, mojego błąkania się, bez Twojego prowadzenia. Jeżeli naprawdę żyjesz to zaopiekuj się mną!". Będąc buddystą mogłem doświadczyć całą gamę odczuć. Podczas medytacji czułem pełnie ze światem, spokój, odcięcie od innych, ale to co zesłał mi Bóg bije na głowę całą resztę doznań... Miłość Jezusa jest nieporównywalna, jest nieskończona – jest zabójcza! Nowy rodział mojego życia, który rozpoczął się tego nieciekawie się zapowiadającego dnia zmienił mnie całkowicie. Obrócił mnie o 180o, pomimo, że moje życie nie było dla mnie straszne to wiedziałem, że potrzebowałem odnowienia. na drugi dzień mama powiedziała do mnie: "a ty co taki szczęśliwy? zakochałeś się?" ja powiedziałem "nie!", ale tak naprawdę się zakochałem.. do szaleństwa.. w Jezusie Chrystusie - moim zbawicielu :)
"Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz."
[ Rz 10,9 ]
Dzisiaj jestem chrześcijaninem ewangelicznym - nie mogłem znaleźć Boga w religijności, znalazłem w relacji (też na "rel.." xD ). Widzę, jak Pan mnie prowadzi i chwała Mu za to :)
Niech Bóg Cię błogosławi